Ο μικρός Zachary Turner δεν πρόλαβε να μάθει τι σημαίνει ζωή. Δεν πρόλαβε να αρθρώσει λόγο, να τρέξει ή να πει τη λέξη «μαμά» με αγνότητα. Η ιστορία του είναι ένα θρίλερ πραγματικής ζωής, όχι μόνο επειδή η μητέρα του τον δολοφόνησε με παγωμένη πρόθεση, αλλά γιατί ολόκληρο το σύστημα που υποτίθεται ότι θα τον προστάτευε — απέτυχε. Εσκεμμένα, γραφειοκρατικά ή απλά αδιάφορα.
Μια οικογενειακή ιστορία γεμάτη σκιές
Η μητέρα του Zachary, η Shirley Jane Turner, ήταν γιατρός. Με εξωτερική εικόνα μιας δυναμικής, μορφωμένης γυναίκας, αλλά εσωτερικά ασταθής και συναισθηματικά ακατάλληλη για μητέρα. Όταν γνώρισε τον 28χρονο Andrew Bagby στον Καναδά, η σχέση τους ξεκίνησε ως θυελλώδης και εξελίχθηκε γρήγορα σε τοξική. Ο Andrew, ένας νεαρός γιατρός με όνειρα και ευγένεια, προσπάθησε να απομακρυνθεί όταν άρχισε να αντιλαμβάνεται τις παρανοϊκές τάσεις της Shirley.
Όμως εκείνη δεν τον άφησε. Κι όταν τελικά ο Andrew της ανακοίνωσε ότι χωρίζουν, η Shirley ταξίδεψε μέχρι την Πενσυλβάνια, τον πυροβόλησε πέντε φορές στο πάρκινγκ ενός πάρκου και τον άφησε νεκρό. Τον Νοέμβριο του 2001, ο Andrew Bagby βρέθηκε νεκρός — και λίγες εβδομάδες αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η Shirley ήταν έγκυος στο παιδί του.
Η εγκυμοσύνη που έγινε μέσο ελέγχου
Κατηγορούμενη για φόνο, η Shirley χρησιμοποίησε την εγκυμοσύνη της σαν διαπραγματευτικό όπλο. Μετακόμισε πίσω στον Καναδά και ξεκίνησε τον νομικό της αγώνα για να αποφύγει την έκδοση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το αίτημά της βρήκε γόνιμο έδαφος σε ένα δικαστικό σύστημα που κρύφτηκε πίσω από νομικά τεχνάσματα.
Παρά το γεγονός ότι ήταν βασική ύποπτη για έναν στυγνό φόνο, οι καναδικές αρχές της επέτρεψαν να γεννήσει και να μεγαλώσει το παιδί της έξω από τη φυλακή, υπό καθεστώς περιορισμένων μέτρων ασφαλείας.
Ο Zachary Turner γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 2002. Αντί να πάει σε ανάδοχη οικογένεια ή να προστατευτεί από κοινωνικές υπηρεσίες, δόθηκε στην αγκαλιά της ίδιας της μητέρας του — της γυναίκας που είχε σκοτώσει τον πατέρα του.
Η κραυγή των παππούδων που δεν εισακούστηκε
Οι γονείς του Andrew, David και Kate Bagby, ταξίδεψαν στον Καναδά και αφιέρωσαν τη ζωή τους για να σώσουν τον εγγονό τους. Πάλεψαν νομικά για να αναλάβουν την επιμέλειά του, παρουσίασαν αποδείξεις για τη βίαιη και ασταθή συμπεριφορά της Shirley, έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου ξανά και ξανά.
Όμως οι υπηρεσίες πρόνοιας και τα δικαστήρια φάνηκαν πιο απασχολημένα με την προστασία των δικαιωμάτων της κατηγορούμενης μητέρας, παρά με την ασφάλεια του παιδιού.
Οι προσπάθειες των Bagby μετατράπηκαν σε μια απογοητευτική και ψυχρή διαδικασία γεμάτη καθυστερήσεις, αναβολές και τυπολατρία.
Ο φόνος-αυτοκτονία που κανείς δεν απέτρεψε
Στις 18 Αυγούστου 2003, η Shirley Turner πήρε τον 13μηνο Zachary και πήγε μέχρι την παραλία της Conception Bay. Τον νάρκωσε με υπνωτικά φάρμακα, τον έδεσε πάνω της με έναν ιμάντα, και βούτηξε στο νερό, πνίγοντας και τους δύο.
Το κορμάκι του μικρού Zachary βρέθηκε λίγες ώρες αργότερα στα παγωμένα νερά. Η μητέρα του, με κρύα υπομονή και εκδικητική μανία, είχε αφαιρέσει από τον κόσμο ό,τι πιο αθώο και πολύτιμο είχε απομείνει από τον Andrew Bagby.
Ένα έγκλημα που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί
Αυτό που μετατρέπει την υπόθεση Zachary Turner σε εθνικό τραύμα για τον Καναδά δεν είναι μόνο η φρίκη της μητροκτονίας. Είναι ότι ήταν απολύτως προβλέψιμη και απολύτως αποτρέψιμη.
Μέσα από επίσημες αναφορές, αποκαλύφθηκε ότι οι κοινωνικές υπηρεσίες είχαν αγνοήσει σαφείς ενδείξεις ψυχολογικής αστάθειας της Shirley. Δεν υπήρξε ουσιαστικός έλεγχος, δεν ενεργοποιήθηκαν μηχανισμοί προστασίας, δεν δόθηκε βαρύτητα στις φωνές των παππούδων που ικέτευαν να σώσουν το παιδί.
Ένα παιδί πέθανε όχι επειδή δεν υπήρχε τρόπος να σωθεί — αλλά γιατί κανείς δεν τον άκουσε.
Η παρακαταθήκη
Οι Bagby, συντετριμμένοι αλλά ανυποχώρητοι, αφιέρωσαν τη ζωή τους στην έκθεση του τι πραγματικά συνέβη. Η υπόθεση έγινε ντοκιμαντέρ, κοινοβουλευτικό θέμα, αντικείμενο θεσμικής αναθεώρησης.
Στο όνομα του Zachary, άλλαξε ο τρόπος με τον οποίο οι καναδικές αρχές χειρίζονται υποθέσεις οικογενειακής βίας και φυλάκισης εγκύων μητέρων. Αλλά αυτό, όπως κάθε απόπειρα μεταρρύθμισης μετά από μια τραγωδία, ήρθε πολύ αργά.
Ένα παιδί, δύο φόνοι
Ο Zachary ήταν παιδί δύο θυμάτων: του πατέρα του, που έπεσε νεκρός από σφαίρες εκδίκησης, και του συστήματος, που τον άφησε να πνιγεί δεμένος πάνω στο σώμα της μητέρας του.
Ήταν μόλις 13 μηνών.
Comments
Post a Comment