Η υπόθεση του Νίκο Τζένκινς

 Η υπόθεση του Νίκο Τζένκινς είναι μια από τις πιο σοκαριστικές και αμφιλεγόμενες περιπτώσεις εγκλημάτων στη Νεμπράσκα, ΗΠΑ, και αφορά μια σειρά από φόνους που διαπράχθηκαν από τον Τζένκινς το 2013, λίγες ημέρες μετά την αποφυλάκισή του από τη φυλακή. Γεννημένος το 1986 στο Κάνσας Σίτι, ο Τζένκινς είχε μια δύσκολη παιδική ηλικία και αντιμετώπισε πολλές ψυχιατρικές διαταραχές από πολύ μικρή ηλικία. Είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή, και πέρασε αρκετό χρόνο σε ψυχιατρικές εγκαταστάσεις.

Η σειρά των φόνων άρχισε στις 11 Αυγούστου 2013, όταν ο Τζένκινς, μαζί με την αδερφή του και άλλα μέλη της οικογένειας, σκότωσαν δύο άνδρες, τον Χουάν Ουρίμπε-Πένα και τον Χόρχε Καχίγκα-Ρουίζ, αφού τους παγίδευσαν με το πρόσχημα ότι θα είχαν σεξουαλική επαφή μαζί τους. Ακολούθησε η δολοφονία του Κέρτις Μπράνφορντ και της Άντρια Κρούγκερ, μια μητέρα τριών παιδιών που δολοφονήθηκε με τέσσερις πυροβολισμούς ενώ οδηγούσε σπίτι της.

Κατά τη διάρκεια της δίκης του, ο Τζένκινς υποστήριξε ότι ήταν καθοδηγούμενος από μια φωνή, την οποία χαρακτήριζε ως θεότητα από την αιγυπτιακή μυθολογία, τον Αποφίς, έναν θεό του χάους και της καταστροφής. Η δήλωση αυτή εγείρει το ερώτημα αν οι εγκληματικές του πράξεις ήταν αποτέλεσμα ψυχικής διαταραχής ή αν ήταν εν γνώσει του. Ο Τζένκινς είχε επαναλαμβανόμενα συμπτώματα ψυχικών διαταραχών, και ισχυρίστηκε ότι οι φωνές που άκουγε τον καθοδηγούσαν στις πράξεις του.

Ο Τζένκινς καταδικάστηκε για τις τέσσερις δολοφονίες και το 2017 καταδικάστηκε σε θάνατο από ένα τριμελές δικαστήριο. Η οικογένειά του, και κυρίως η αδερφή του, συμμετείχε σε αρκετές από τις δολοφονίες, γεγονός που προσέδωσε μια ακόμη πιο τρομακτική διάσταση στην υπόθεση. Οι ψυχιατρικές του καταστάσεις και οι διαταραχές του αμφισβητήθηκαν από την άμυνά του, αλλά τελικά κρίθηκε ικανός να δικαστεί και καταδικάστηκε σε θανατική ποινή.

Η υπόθεση του Τζένκινς είναι χαρακτηριστική ενός πιο ευρύτερου ζητήματος: της ψυχικής υγείας στον σωφρονιστικό τομέα και της αμφισβήτησης του αν η ψυχική κατάσταση ενός ατόμου θα πρέπει να επηρεάζει τις ποινικές του ευθύνες.