Το πρωί της Κυριακής 27 Μαρτίου 2016, η Miriam Rodriguez κρυβόταν και κρατούσε ένα γεμάτο 38άρι πιστόλι κοντά στη διεθνή γέφυρα Matamoros, η οποία συνδέει το Matamoros του Μεξικού με το Brownsville του Τέξας.
Φορώντας καπέλο του μπέιζμπολ και καμπαρντίνα, η 56χρονη μητέρα τριών παιδιών περίμενε ένα μέλος του φοβερού καρτέλ ναρκωτικών Zeta, γνωστό μόνο ως "The Florist". "
Δύο χρόνια πριν, ήταν ένας από τους 11 άνδρες που συμμετείχαν στην απαγωγή της 20χρονης τότε κόρης της Κάρεν. Τώρα, η Μίριαμ ήθελε να αποδοθεί δικαιοσύνη - και να πάρει εκδίκηση.
Εντοπίζοντας τον Florist κοντά σε κάποιους πλανόδιους πωλητές, η Miriam έβγαλε το όπλο της και άρπαξε τη στιγμή. Άρπαξε το πουκάμισό του και έμπηξε το πιστόλι στην πλάτη του.
Στις 24 Ιανουαρίου 2014, χτύπησαν την οικογένεια Ροντρίγκεζ. Στις 4 π.μ. εκείνο το πρωί, η Miriam δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τη μεγαλύτερη κόρη της, την Azalea, που της είπε ότι η Karen είχε απαχθεί.
Οι απαγωγείς είχαν τηλεφωνήσει στον πατέρα της Κάρεν, απαιτώντας λύτρα 1 εκατομμυρίου πέσος (περίπου 77.000 δολάρια), πληρωτέα μέχρι τις 3 μ.μ. της επόμενης ημέρας για την ασφαλή επιστροφή της.
Στη συνέχεια έβαλαν την κόρη του στη γραμμή, όπως γράφει ο Ahmed. "Αν τους πληρώσεις, θα με αφήσουν να φύγω", είπε η Κάρεν. 'Αν όχι, τότε υποθέτω ότι αυτό είναι το αντίο'".
Λίγο αργότερα, οι απαγωγείς τηλεφώνησαν στη Μίριαμ στο Τέξας, περιγράφοντας ξανά τις απαιτήσεις τους.
Η Μίριαμ τα παράτησε όλα, άφησε ένα σημείωμα για τους εργοδότες της και επέστρεψε αμέσως στο Σαν Φερνάντο.
Το επόμενο πρωί, εν τω μεταξύ, ο Luis κατευθύνθηκε στην τράπεζα για να αδειάσει τον λογαριασμό καταθέσεων τους και να κανονίσει ένα δάνειο για το υπόλοιπο των λύτρων.
Αλλά όταν άφησαν τα χρήματα, όπως είχε κανονιστεί, δεν υπήρχε κανένα ίχνος της Κάρεν. "Καθώς οι ώρες περνούσαν και το σκοτάδι έπεφτε πάνω από το Σαν Φερνάντο, ένας ανομολόγητος φόβος άρχισε να κυριεύει τον καθένα τους", γράφει ο Ahmed.
"Τι θα γινόταν αν η Κάρεν δεν επέστρεφε;"
Το γεγονός ότι η Μίριαμ και ο Λουίς είχαν πληρώσει τα λύτρα με τόση ταχύτητα είχε οδηγήσει τους απαγωγείς να το ξανασκεφτούν.
"Αν πλήρωνες πολύ γρήγορα, μερικές φορές οι απαγωγείς μπορεί να προσπαθούσαν να επαναδιαπραγματευτούν τη συμφωνία, θεωρώντας ότι είχαν αφήσει χρήματα στο τραπέζι", γράφει ο Ahmed. "Αλλά η οικογένεια είχε πάρει δάνειο και είχε αδειάσει τις οικονομίες της και δεν είχε τίποτα άλλο να δώσει".
Βέβαια, τις επόμενες ημέρες, οι απαγωγείς τηλεφώνησαν στη Miriam απαιτώντας περισσότερα χρήματα. Συναντήθηκε ακόμη και με άνδρες που υποτίθεται ότι ήταν οι αρχηγοί της ομάδας, οι οποίοι είπαν ότι θα μπορούσαν να δώσουν πίσω την Κάρεν, αν τους έδινε απλώς μερικές ακόμη πληρωμές "χαρτζιλικών" ύψους 1.600 και 400 δολαρίων.
Και πάλι, η Miriam πλήρωσε.
Και πάλι, η Κάρεν δεν επέστρεψε.
Στην επέτειο ενός μηνός από την εξαφάνιση της Κάρεν, η Μίριαμ παραιτήθηκε από το ότι δεν θα ξαναδεί ποτέ την κόρη της, και όχι μόνο επειδή υπήρχαν πάνω από 70.000 άνθρωποι που είχαν καταγραφεί ως αγνοούμενοι στο Μεξικό και η αστυνομία απλώς δεν ενδιαφερόταν να βοηθήσει.
"[Η Μίριαμ] είπε ότι η Κάρεν δεν θα επέστρεφε ποτέ στο σπίτι, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που [εκείνη] κάποτε ήλπιζε, επειδή η Κάρεν, η μικρότερη κόρη της, ήταν νεκρή", γράφει ο Ahmed.
"Δεν υπήρχε αυτολύπηση στη φωνή της, δεν υπήρχαν δάκρυα ή ρεύματα πόνου που απλώνονταν στο πρόσωπό της. Στάθηκε για μια στιγμή, επιλέγοντας τα λόγια της. 'Για το υπόλοιπο της ζωής μου, με τον χρόνο που έχω, θα βρω τους ανθρώπους που το έκαναν αυτό στην κόρη μου', ορκίστηκε η Μίριαμ. 'Και θα τους κάνω να πληρώσουν'".
Η Μίριαμ είχε παρελθόν στην καταπολέμηση του εγκλήματος. Το 1989, είχε εντοπίσει τους κλέφτες που είχαν λεηλατήσει το χρηματοκιβώτιο του συζύγου της και είχε ανακτήσει όλα τα αντικείμενα που έλειπαν. Σε μια άλλη περίπτωση, η Μίριαμ είχε παρέμβει προσωπικά για να εξασφαλίσει την ασφάλεια του συζύγου της άλλης κόρης της, όταν αυτός απειλήθηκε από συμμορίες, πληρώνοντας τα μικρά λύτρα για να εξαφανιστεί το πρόβλημα.
"Τα παιδιά της Miriam είχαν πειράξει συχνά τη μητέρα τους ότι ήθελε κρυφά να γίνει αστυνομικός, αλλά δεν ήταν αρκετά διεφθαρμένη για να πληροί τις προϋποθέσεις", γράφει ο Ahmed.
Με τη βοήθεια του Λουίς, η Μίριαμ πέρασε δύο χρόνια κυνηγώντας τους απαγωγείς της Κάρεν, στήνοντας τους παγίδες και βασιζόμενη στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου μόνο όταν ήταν σίγουρη ότι θα συλλαμβάνονταν.
Χρησιμοποιώντας μια σειρά από μεταμφιέσεις και πλαστές ταυτότητες, βοήθησε να συλληφθούν και οι 11 απαγωγείς και, αντιμέτωπη με τις απαθείς, διεφθαρμένες ή ανίκανες αρχές, δημιούργησε επίσης την "Colectivo de Desaparecidos de San Fernando" (Η Κολεκτίβα των Εξαφανισμένων), μια ομάδα υποστήριξης για άλλες 600 οικογένειες που αναζητούν να βρουν τους εξαφανισμένους συγγενείς τους.
Το 2015, μετά από μια πληροφορία από έναν 18χρονο ντόπιο, η Miriam έμαθε τελικά ότι η Karen ήταν νεκρή, με τα λείψανά της θαμμένα σε ένα απομακρυσμένο, εγκαταλελειμμένο ράντσο.
Εκεί, στην ιδιοκτησία, υπήρχε ένα σπίτι γεμάτο τρύπες από σφαίρες και μια θηλιά κρεμασμένη από ένα δέντρο.
Η Miriam βρήκε το κασκόλ της Karen και ένα οστό που αργότερα αναγνωρίστηκε ως μέρος του μηριαίου οστού της Karen.
Μέχρι τη στιγμή που έπιασε τον Florist το 2016, όλοι οι απαγωγείς της Κάρεν είχαν οδηγηθεί στη δικαιοσύνη. Τέσσερις ήταν στη φυλακή περιμένοντας τη δίκη τους, ενώ άλλοι έξι ήταν νεκροί, σκοτωμένοι σε επιδρομή μεξικανών πεζοναυτών. Όμως, το ανελέητο σκάψιμο της μητέρας εξόργισε τελικά το καρτέλ Ζέτα.
Comments
Post a Comment